Λαυρέντη,για σένα σκίζω το καλσόν μου..

Πήγαμε κι εμείς σαν τα αρνιά στον Μαχαιρίτσα και στη συμπαθητική κυρία με το καρέ(μεταξύ μας 25ευρά το γαμήσανε ολίγον τι),δεν μπορώ να πω Θεοί!!!Ωστόσο θα αναφερθώ στο κοινό!
Αρχίσανε σε κάποια φάση οι ανθρώποι να κοροϊδεύουν τα ελαφροτράγουδα της εποχής. Κι έτσι ξεκινάει ο Λαυρέντης και λέει<<Είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης>>αυτό μόνο. Και να βλέπετε τώρα ολόκληρο το Μύλο μέσα σε δευτερόλεπτα να χει σηκωθεί όρθιος και να χει πάρει στάση τσιφτετελιού...Και αναρωτιέται η δικιά σου η <<κουλτουριάρα>>,τόσο της μοδός έχει γίνει ο εντεχνισμός?Γιατί εγώ αυτό που είδα ήταν ένα κοινό που διψούσε για Μακρόπουλο και βρέθηκε (καταλάθως;) να καταναλώνει τραπέζια και εμάς να μας έχουν πεθάνει τα ποδαρίνια μας.
Και κατέληξα ευκόλως στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο Έλληνας αγάπη μου,δεν του το βγάζεις από μέσα του το τσιφτετέλι ακόμα κι αν τον εβάλεις ν'ακουέι Νικολάκη Άσσιμο απ' το πρωί μέχρι το βράδυ...

Υ.Γ.Κάναμε βεβαίως βεβαίως,και τις κοινωνικές μας συναναστροφές ,δεν μπορώ να πω.Είδαμε παλιούς γνωστούς. Μη σχολιάσω τώρα ότι όλη η Θεσσαλονίκη είναι <<φίλοι>>κι όλοι παίρνονται αναμεταξύ τους...

Φιλιά Παντού!

I do care about the presents underneath my Christmas tree!

Χιλιάδες,εκατομμύρια μάλλον αναγνώστες μου ανά τον κόσμο,
Καθαρά για λόγους Χριστουγέννων και marketing(μαλακίες ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς τι σημαίνει),με έχει πιάσει η αμέριστη κα(υ)λοσύνη μου και σας εύχομαι Κα(υ)λά Χριστούγεννα,να περάσετε όοοολοι υπέροχα,να ξενυχτίσετε,να χορέψετε,να πιείτε και να φάτε μέχρι λιποθυμίας και όπως λέει και η φίλη μου η σεξουάλα"Σε καλό να μας μπει"..


Φιλιά Παντού!

Αμπλαούμπλας..!

Σκέψεις,σκέψεις,σκέψεις.....Το ξέρετε ότι κάνουμε περίπου 60.0000 σκέψεις την ημέρα?
Σκεφτόμουν λοιπόν,το πώς αφήνουμε ανθρώπους με άγνωστη αξία για μας να εισχωρούν στις σκέψεις μας και να τις επηρεάζουν. και από πότε παρακαλώ το να εμπιστεύεσαι τους γύρω σου έγινε αφέλεια?
Δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί οι άνθρωποι στην προσπάθεια μας να μην πληγωθούμε και να μην απορριφθούμε στην τελική,δε γινόμαστε πιο προσεκτικοί αλλά πιο κλειστοί.
Το φιλοσόφησα καρτάσια(θα κάψω καμιά φλάντζα απ την πολύ σκέψη)τις περισσότερες φορές μας κερδίζουν οι ανοιχτοί άνθρωποι,που δεν φοβούνται να εκτεθούν,τέτοιος θα γίνω και γω,πρέπει να γίνω τέτοιος αλλιώς θα τον χάσω για πάντα και θέλω να το ζήσω αυτό....
Εν κατακλείδι θα σας πω και για το βιβλίο που διαβάζω το οποίο σε γενικές γραμμές είναι ψιλοαξιοθρήνυτο αλλά λέει κάτι πάρα πολύ σωστό,μόνο εμείς μπορούμε να ελέγχουμε τα πράγματα στη ζωή μας όλα είναι στο μυαλό και στις σκέψεις μας,αν πιστεύουμε ότι σ'αυτό που θέλουμε να γίνει μπορεί να γίνει,τότε θα το αποκτήσουμε,το ξέρω υπερβολικόοοοο αλλά με βολεύει,οπότε το κρατάμε!
Πάρε τη ζωή στα χέρια σου..ααααα και μην πας σε συναυλία των ροδών(θα το αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση)για το καλό των ωτών σου...Επίσης πήγαινε σε Gogol Boerdello αλλά μακριά απο Nasa Funk!!

.....Το ξέρεις μ'αρέσεις....

Καλημέρα,καλημέρα!!
Όντας απίστευτα κυκλοθυμικό όν,ένω ήμουν έτοιμη την προηγούμενη εβδομάδα να αναφερθώ στο πόοοοοοσο μα πόοοοοσο πάτο έχω πιάσει,τσουπ,κάτι έγινε κι εδώ και κάνα 4ήμερο έχω ένα χαμόγελο μέχρι τα υπέροχα ρόζ αυτιά μου.Η αιτία λοιπόν που με κάνει να ξυπνάω κάθε μέρα με καλή διάθεση είναι πραγματικά,ο λόγος για να ναι χαρούμενο ένα κοριτσάκι τετάρτης δημοτικού καθώς κι όλο το επακόλουθο συνάφι χαζοχαρούμενων σκέψεων μου,αλλά τι να κάνουμε...!
Let's start from the beginnig,(συχαίνομαι τα αγγλικά)Παρασκευή βράδυ κι αφού τελειώσαμε κάτι πολύωερες παρτίδες παλέρμο στη σ.σ.,μας είπε η Δ.να πάμε μαζί τους για κρασιά φυσικά κι ακολουθήσαμε καθώς και εγώ και η Α. ήμασταν στην ίδια σκατένια φάση που δεν είχαμε ακόμα βρεί την παρέα που θέλαμε στη σχολή.Λοιπόν,πήγαμε που λέτε και περάσαμε απίστευτα τέλεια,και γελούσαμε τόοοσο πολύ και ήταν κι ο Π.που σημασία συνεχίζει να μην μου δίνει.Αλλά να ο πρώτος λόγος που μαι χαρουμένη,επιτέλους βγήκα με άτομα που δεν έλεγα από μέσα μου:χαζός,χαζός,χαζός,χαζότερος.
Φεύγοντας απο κει κι αφου είχαμε κατεβάσει όλοι απο τουλάχιστον 5-6 ποτηράκια κι ήμασταν στο τσακίρ κέφι,η καλή μου η Δ.προσφέρθηκε να μας πάει σπίτι,κ εκεί κάπου μεταξύ φαναριού και Τερκενλή που χαμε μείνει εγω κι η Δ.της το ξεφούρνησα "Μ'αρεσει ο Π."εδώ να σημειώθει οτι ο Π.με τη Δ.είναι σαν κώλος και βρακί.ΕΕΕΕΕ,από κείνη τη στιγμή πoυ της το πα και μου πε οτι δεν έχει κοπέλα και άλλες τέτοιες κοριτσίστικες σαχλαμάρες,νιώθω λες και το πα στον ίδιο.Και όοοοολη μέρα με ακολουθούνε αυτές οι σκέψεις που καμιά ώρα θα ξεράσεις απ τη ροζουλίλα,γιατί τώρα θα πάμε κι εκδρόμα και θα μαστε και μαζί...


ΑΧ,εσύ μοίρα που όταν σου λεγα να με βάλεις στο πανεπιστήμιο για να σταματήσει να γκρινίαζει η μαμά μου,δώσε μου τον για να σταματήσω να κάνω τις σκέψεις της Χάϊντης!